X
تبلیغات
دسته: جامعه شناسی یك نمونه مشهور مسكن كه در ایران و در قرن 14 شمسی و با منسوخ شدن خانه های سنتی حیاط داخلی رواج یافته است، خانه های ردیفی (Row House) می باشد اساساً این نوع مسكن بر مبنای تفكیك قطعات و مالكیت فردی قطعه زمین مسكونی استوار است، و در صورتی كه فقط شامل یك واحد مسكونی باشد، مسكن اختصاصی (Detached) یا مستقل نام می گیرد در این نوع مسكن هم اكنون در زبان عام
قیمت فایل فقط 220,000 تومان
در ایران به علت تغییر الگوی مصرف در زمینه مسكن و كارآیی نامناسب مسكن اختصاصی با توجه به هزینه نگهداری زیاد آن، با تغییر قوانین شهرسازی و افزایش تراكم نوع دیگری از مسكن و خانه های ردیفی به وجود می آید، كه دارای مسائل و معضلات بسیار عدیده معماری و شهرسازی می باشد. در همان قطعات تك واحدی، با افزایش اشكوب و تراكم، اقدام با ساخت واحدهایی می شود كه در یك حیاط بسیار كوچك (معمولاً محل عبور و پاركینگ خودروهای شخصی) مشترك هستند و چند خانواده به جای یك خانواده قبلی، در آن ساكن می شوند. این نوع مسكن هر چند كه دارای دیوارهای جداكننده از سایر قطعات مسكونی می باشد. مسكن اختصاصی و مستقل نمی باشد و در رده نیمه اختصاصی با Seni detached قرار دارد. متأسفانه در ایران به علت رعایت نشدن استانداردهای انسانی مسكن و شهرسازی ورواج پیش بینی نشده مسكن نیمه اختصاصی، مسائل عدیده اجتماعی و اقتصادی بروز كرده است، كه نمونه آن نداشتن پاركینگ به میزان كافی، عدم رعایت تهویه و نورگیری مناسب غالب ساختمان ها و مسائل تأسیسات زیربنایی شهری همانند فاضلاب، آب های سطحی و ... می باشد.
متأسفانه در همه طرح های آماده سازی و شهرسازی غالباً این نوع مسكن مورد نظر و برنامه ریزی بوده است.
در طرح های آماده سازی ایران فقط با توجه به خانه های ردیفی (Row Housing) و مسكن اختصاصی و نیمه اختصاصی شده است.
یك نوع دیگر مسكن كه در ایران مورد عنایت نبوده خانه های رویهم با تراسی (Teraced House) می باشد. این نوع اخیر در زمینه های با شیب و عوارض زیاد كاربرد فراوان دارد كه معمولاً یك قطعه زمین مسكونی، اختصاص به دو یا سه واحد مسكونی دارد كه در ورودی از هم مجزا هستند و با استفاده از شیب زمین از دو طرف شمالی و جنوبی برای هر واحد مسكونی طبقه پایین، حیاط واحد فوقانی می باشد.
در نهایت مسكن نوع آخر به عنوان اجتماعی یا (Clustered House) نوع خاصی از واحدهای مسكونی است كه در آن واحدهای آپارتمانی دارای حیاط مشترك هستند و حتی می توانند در هر طبقه به صورت تك واحدی ساخته شوند، (یعنی از مزایای استقلال خانه های نیمه اختصاصی و اختصاصی هم بهره مند باشد) و در عین حال دارای فضای باز و سبز و پاركینگ میزان كافی باشند، این نوع مسكن در صورتی كه در رعایت حریم و عرصه ها (Privacy) مرتكب اشتباهات شهرسازی و معماری مدرن، همانند طرح فضاهای غیر قابل كنترل و عمومی بدون برنامه ریزی، راهروهای طولانی و ... بشوند، می تواند معضلات مهم اجتماعی را تشدید نماید. (افزایش جرم، جنایت و محل اجتماع تبهكاران) برخلاف مسكن اختصاصی و نیمه اختصاصی این نوع مسكن می تواند تراكم های بالا را بپذیرد و انواع مختلف واحدهای مسكونی از لحاظ متراژ، طبقات و امكانات را ارائه دهد و ارزان قیمت و یا حتی لوكس طرح گردد.
مهمترین خصوصیت این نوع مسكن، تجمع قطعات باز و سبز و استفاده از حداكثر تراكم می باشد، در نتیجه شبكه های دسترسی درجه سه و چهار بسیار كوتاه و كمتر می شوند، همچنین ایمنی بیشتر و رفت آمد كمتری را دارا می باشند.
مهمترین خصوصیت این نوع مسكن این است كه امكان طرح قطعات كوچك كمتر از یك هكتار را ندارد و در ایران به جهت مسئله مالكیت زمین و قطعات بسیار خرد كوچك، در بافتهای موجود، طرح این نوع مسكن بسیار مشكل می باشد و یا آنكه مرتباً از طرف مقامات ذیربط مسئله تجمع قطعات مطرح می گردد ولی عملاً همین قطعات فعلی هم به واحدهای مسكونی بیشتری اختصاص می یابند و اگر به عوارض اجتماعی و اقتصادی این نوع مسكن(بدون برنامه ریزی درست) توجه نشود، در بلند مدت رواج آپارتمان های نیمه اختصاصی می تواند موجب زیان های بسیار زیادی بشود، ضمن اینكه در این نوع مسكن اصولاً خودگردانی بیشتر و در نتیجه، كاهش بار خدمات شهرداری ها و نهادهای شهری ذیربط به مانند جمع آوری زباله، تأمین آب شرب، نگهداری فضای سبز، دفع آب های سطحی، دفع فاضلاب، روشنایی محوطه و خیابان های درجه 3 و 4 و ... مطرح می شود، اما ساكنان این واحدهای مسكونی با تشكیل هیئت مدیره و تشكیلات خاص فقط موظف به پرداخت هزینه ماهیانه خدمات عمومی فضای مشاع (شارژ) می باشند.
از آنجایی كه تاكنون اكثریت قاطع طرح های مسكونی در ایران بر اساس تفكیك و واگذاری قطعات زمین ومسكن اختصاصی و نیمه اختصاصی (semi Detached, Detached) بوده است، هنوز مبانی اصلی مسكن اجتماعی شناخته شده نیست. یكی از مهمترین خصیصه های این نوع مسكن، طراحی همزمان شبكه های دسترسی درجه سه و چهار با طرح معماری می باشد. در واقع قطعات زمین شبكه های دسترسی را در دل خود جای می دهند و این شبكه ها به صورت نیمه اختصاصی عمل كرده و ترافیك عبوری حق گذر از این مسیرها را ندارند. ضمن اینكه به علت تجمع قطعات و وجود خیابان های كمربندی دور قطعات مسكونی، به میزان زیادی از سطح معابر درجه 3 و 4 كاسته می شود، و فضای باز و سبز كه به صورت مشاع در اختیار ساكنین است افزایش می یابد.
در این بخش همه شاخص های اصلی طراحی مسكن اجتماعی به ترتیب به صورت خلاصه شرح می شوند و در نمونه های انتخاب شده ایرانی و خارجی مورد بررسی قرار می گیرند.
الف: تیپولوژی سایت (گوناگونی استقرار بلوك های مسكونی) در مسكن اجتماعی (Clustered Housing)
در بررسی انواع بلوك های مسكونی مشخص می شود كه علی رغم تنوع بسیار زیاد در طرح این نوع آپارتمان ها، همه الگوها به شكل خاصی با توجه به تراكم و تنوع زمین و سایت قابل دسته بندی و طبقه بندی هستند.
در بخش ذیل این دسته بندی به صورت خلاصه شرح و ارائه می گردد.
در این گونه، كه متداول ترین طرح در استقرار سایت است مجموعه های مسكونی به صورت زنجیره ای مركب از آپارتمان های مرتبط با یكدیگر هستند. در این نوع طرح چون بلوك های مسكونی به هم متصل می شوند، فضاهای باز متمركز شده و دارای سطح قابل قبولی هستند. تقریباً همه نوع تراكم طبقات تا بیست اشكوب در اینگونه قابل طرح می باشد. طول بلوك زنجیره ای یكی از شاخص های اصلی این نوع مسكن است، كه گاهی به 500 متر می رسد (از نمونه های این نوع مسكن آپارتمان های شهر زیبا و آپادانا در تهران می باشد).
این نوع بلوك ها در مسكن اجتماعی با طبقات كم (كمتر از بیست اشكوب) كاربرد ندارد و عموماً در ساختمان های بلندمرتبه (20 طبقه به بالا) و برای مسكن لوكس و در زمین های با مساحت كم طرح می گردد. بهتر است در مسكن با طبقات كمتر از 20 طبقه از این سیستم استفاده نشود، زیرا به علت خرد شدن فضاها، ناشی از ازدیاد تعداد بلوك ها، فضای باز، امكان تجمیع و استفاده بهینه ندارد.
به علت هزینه سازه های فوق العاده پیچیده و تأسیسات سرمایش و گرمایش گران قیمت، معمولاً آپارتمان های بلوك های منفرد، گران تر از انواع دیگر واحدهای مسكونی هستند.
(مجموعه های آ.اس.پ، ونك پارك و اسكان به عنوان نمونه های این نوع مسكن در تهران قابل ملاحظه می باشند).
طرح بلوك های چند باله، به علت تمركز فضاهای ارتباطی عمودی در مركز باله ها كاربرد فراوان دارد، ضمن اینكه در این طرح به علت احداث بلوك های حجیم، فضاهای باز خرد و تقسیم نشده و در نیتجه تركیب فضاهای مثبت و منفی قابل قبول می باشد، اما به جهت احداث باله هایی كه در جهات مختلف می باشند، جهت گیری بعضی از آپارتمان ها نسبت به جهت بهینه نور و آفتابگیری (جبهه های شمالی و جنوبی) منحرف شده و در نیتجه پرت حرارتی ساختمان افزایش می یابد:
(نمونه مشهور این نوع مسكن در تهران، مجموعه شهرك اكباتان با 14800 واحد مسكونی است).
این نوع بلوك ها، فضاهای پیاده و باز بسیار خوبی به وجود می آورند، كه در آنها جداسازی مسیر پیاده و موارد به راحتی اعمال می شود. اما به علت سایه انداختن بلوك ها بر روی هم باید در افزایش طبقات و تناسبات فضای باز دقت كافی اعمال گردد.
در صورتی كه طبقات زیاد و فضای باز مركزی كم باشد، فضای نمور و بدون آفتاب خواهیم داشت و در طبقات پایین واحدهای مسكونی، امكان آفتاب مناسب در طول زمستان وجود ندارد.
معمولاً در این نوع مسكن، تراكم های كم بین 2 تا 6 طبقه ساخته می شود.
قیمت فایل فقط 220,000 تومان
برچسب ها : معرفی موضوع مجتمع مسكونی , مجتمع مسکونی , مسکن , Residential Complex , Row Housing , Teraced House , Clustered House , بررسی شاخص های اصلی مسكن اجتماعی , بلوك های مسكونی زنجیره ای خطی , Linkage Blocks , بلوك های مسكونی منفرد , Single Blocks , بلوك های چند باله , Triple , Multy Wings Blocks , بلوك های مسكونی با حیاط داخلی پیاده , مسکونی
